Bilim adamları Alzheimer, Parkinson üzerine yapboz oyunları
Sinirbilimin en büyük gizemlerinden biri son bir cevap bulmuş olabilir.
Bilim adamları, Alzheimer, Parkinson ve diğer nörodejeneratif hastalıklarda spesifik beyin hücrelerinin gizemli ölümü için olası bir açıklama yaptılar.
Virginia Üniversitesi araştırması, hücrelerin, yakın zamana kadar genetik olarak aynı olan beyin hücrelerinde doğal olarak meydana gelen genetik değişikliklerden ölebileceğini düşündürmektedir.
Bu tutarsızlık, temporal lobdaki nöronların neden Alzheimer hastalığında ilk ölenler olduğunu ve neden dopamin nöronlarının Parkinson hastalığında ilk ölenler olduğunu açıklayabilir.
Bir sinirbilimci olan Dr. Michael McConnell şunları söyledi: “Bilimde çok açık bir soruydu
Sinirler, özellikle çeşitli dejeneratif nörolojik hastalıklarda.
Bu seçici boşluk nedir? Arkasında ne var? Ve şimdi, çalışmalarımızla birlikte, ilerleyen varsayımlar, beynin farklı bölgelerinin yaşamda daha sonra farklı bozulma alanları yaratan genç bireylerde bu farklılıklardan zaten farklı bir bahçeye sahip olabileceğidir. "
Sonuçlar beklenmedik bir şekilde Dr. McConnell'in şizofreni konusundaki araştırmalarından ortaya çıktı.
Bu bağlamda, o ve meslektaşları önce bireysel beyin hücrelerinin genetik yapısında beklenmedik bir fark keşfettiler. Bu keşif sadece şizofreni değil, depresyon, bipolar bozukluk, otizm ve diğer durumları da açıklayabilir.
Araştırmalarının devamında Dr. McConnell, genetik farklılıkların yaşla birlikte artacağını ve mutasyonların zamanla birikeceğini öngörmüştür. Kendisi ve Johns Hopkins Üniversitesi'ndeki meslektaşları tam tersi: gençlerin en yaygın genetik farklılıkları vardı ve yaşlılar en azdı.
“15 kişilik nöron içeren bir atlas inşa etmeyi bitirdik. McConnell, "Bu kişilerin hiçbirinde hastalık yoktu." Dedi. "Yaşları bir yıldan azdan 94'e kadar değişiyordu ve tam bir ilişki gösterdiler - yaşla tam bir ilişki."
CNV nöronları
Bulgulara dayanarak, Dr. McConnell, CNV nöronları olarak bilinen önemli genetik farklılıklara sahip nöronların ölme olasılığının yüksek olabileceğine inanıyor. Bu, çeşitli nörodejeneratif hastalıklarda bazı nöronların idiyosenkratik ölümünü açıklayabilir.
Örneğin, temporal lobda en fazla şiddetsiz iletişim olan CNV nöronlarına sahip kişiler, Alzheimer hastalığı geliştirebilir.
Dr McConnell, neler olup bittiğini tam olarak anlamak için DAHA çalışmasının yapılması gerektiğini söyledi.
Şimdiye kadar, sadece beynin korteksindeki nöronlara bakıyoruz ve çalışmaları nöronların ancak ölümden sonra incelenebilmeleriyle sınırlıdır, bu nedenle doğrudan karşılaştırmalar yapmak zor olabilir. Ancak araştırmasını genişletme olasılığı konusunda heyecan duyuyor.
“Lipper Enstitüsü ile işbirliği yaptığım ve harika bir zihinsel bankaları var, şimdi [şizofreni araştırması için] bireysel kortekse bakabilirim ve bu bireylerdeki zamansal loblara bakabilirim,” dedi Dr. McConnell. .
"Şimdi işleri daha dikkatli bir şekilde planlamaya başlayabilir ve birçok kişinin farklı beyin bölgelerinden bir atlas oluşturabilirim."
Bu araştırma, hem dejeneratif nörolojik hastalıkların hem de bize eşlik eden bilişsel gerilemenin daha iyi anlaşılmasına katkıda bulunarak yeni tedavilere yol açabilir.