Veelvoorkomende oorzaken van maagzweren

zweren أو maagzweer Het is een algemene term die verwijst naar een open zweer of defect in het slijmvlies van de maag (zweren) Of het eerste deel van de dunne darm dat de twaalfvingerige darm wordt genoemd (zweer van de twaalfvingerige darm) en soms in de keel of voedsel. Buisjes (slokdarmzweren).

vergelijkbaar maagzweren Uiterlijk met mondzweren in de mond, maar ze zijn meestal groter.

Ze ontwikkelen zich meestal als gevolg van het bijtende effect van verschillende maagafscheidingen in uw maag die de spijsvertering mogelijk maken, zoals een spijsverteringszuur dat gal wordt genoemd en het hormoon pepsine. Deze bijtende vloeistoffen verbranden de binnenwand van de darm en veroorzaken zweren.

Oorzaken van maagzweer

Hier zijn enkele veelvoorkomende factoren die kunnen leiden tot overmatige maagzuurproductie en tot maagzweren:

• Het risico op het ontwikkelen van maagzweren is hoger bij mensen met een Helicobacter pylori-infectie of het gebruik van NSAID's (inclusief aspirine) en neemt toe met de leeftijd.
• Het hebben van beide risicofactoren verhoogt het risico. Het risico op het ontwikkelen van een maagzweer in de algemene bevolking is ongeveer 1/1000, waarbij de meerderheid van de patiënten asymptomatisch is.
• Als er symptomen aanwezig zijn, omvatten deze ongemak of pijn in de buik, misselijkheid, braken, gastro-intestinale bloedingen, gemakkelijke verzadiging en bovenste winderigheid. H. pylori-infectie in de maag verhoogt het risico op het ontwikkelen van een maagzweer, omdat de bacteriële infectie voornamelijk de zuursecretie verhoogt en ook de integriteit van de maagslijmvliesbarrière aantast.
• Een erfelijke genetische aanleg voor H. pylori-infectie verhoogt ook het risico op maagzweren, maar er is ook een genetische neiging bij sommige individuen om onafhankelijk te zijn van H. pylori-infectie. Deze bacteriën zijn al minstens 58000 jaar in mensen aanwezig sinds ze voor het eerst uit Afrika migreerden.
• Hoe een persoon besmet raakt met H. pylori is niet bekend, maar er wordt aangenomen dat het van persoon op persoon wordt overgedragen via besmette lichaamsvloeistoffen (speeksel en ontlasting). Hoewel de ontwikkelde wereld erin is geslaagd de incidentie van H. pylori-infectie te verminderen, blijft het een dreigende bedreiging in onderontwikkelde regio's van de wereld.
• Het gebruik van niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's), zoals aspirine, ibuprofen en naproxen, maakt een persoon vatbaar voor de vorming van zweren door de maagzuursecretie te beïnvloeden, de maagslijmvliesbarrière te verzwakken en de productie van bicarbonaat en glutathion te beïnvloeden, die beschermende verbindingen zijn.
• Overmatige alcoholinname verstoort de beschermende barrière van de maag, waardoor zuur en pepsine de maagwand kunnen afbreken en een zweer vormen. Duodenumzweren treden over het algemeen op als gevolg van verminderde bicarbonaatsecretie. Het bicarbonaat dat in de twaalfvingerige darm wordt geproduceerd, neutraliseert maagzuur dat binnenkomt tijdens een normale spijsvertering.
• Het is niet bekend hoe stress maagzweren veroorzaakt, maar er is een duidelijk verband. Posttraumatische stressstoornis, werkgerelateerde stress en sociale problemen zijn geassocieerd met een hogere incidentie van maagzweren.
• Mensen met bloedgroep O en A, mensen die geen ABH afscheiden en mensen met een Lewis Le (a + b-) fenotype hebben meer kans op het ontwikkelen van een maagzweer.
• Het Zollinger-Ellison-syndroom is een ongebruikelijke oorzaak van maagzweren. Er is een gastrine-producerende tumor in de pancreas, die leidt tot een verhoogde zuurproductie. (11) Zweren lijken erg op zweren veroorzaakt door H. pylori-infectie en NSAID's. Diarree is ook een veelvoorkomend probleem bij deze patiënten.
• Hypercalciëmie, of verhoogde calciumconcentratie in het bloed, kan in verband worden gebracht met een maagzweer, maar komt niet vaak voor.
  Overmatige inname van cafeïne en zout veroorzaakt geen maagzweren. Er zijn veel andere ongebruikelijke oorzaken van maagzweren, waaronder andere infectieuze agentia (cytomegalovirus, herpes simplex-virus, H. heilmannii) (12) en medicijnen (bisfosfonaten, clopidogrel, corticosteroïden, kaliumchloride, chemotherapie, spironolacton, mycofenolaatmolymethyl). Patiënten die eerder een maagbypassoperatie hebben ondergaan (uitsluiting van antrale en maagbypass) lopen het risico zweren te ontwikkelen.
• Andere neoplasmata die geassocieerd zijn met maagzweren omvatten systemische mastocytose, basale fibrillen bij myeloproliferatieve ziekte en antrale G-celhyperactiviteit. Andere oorzaken van ulcusziekte zijn de ziekte van Crohn, sarcoïdose, radiotherapie, duodenumobstructie en vasculaire insufficiëntie.

maagzweer behandeling

De medische behandeling van een maagzweer is als volgt:

• De behandeling is oorzakelijk. De patiënt moet worden getest op H. pylori-infectie door middel van een ademtest of ontlastingstest. Als een esophagogastroduodenoscopie wordt uitgevoerd, moet een maagbiopsie worden genomen om H. pylori te detecteren. Indien positief, moet de patiënt worden behandeld.
  NSAID's moeten worden stopgezet als ze worden gebruikt.
• De patiënt wordt gedurende 4-8 weken behandeld met een protonpompremmer, afhankelijk van de ernst van de zweerziekte.

Veranderingen in levensstijl om maagzweren aan te pakken

Hier zijn enkele eenvoudige acties die kunnen helpen het risico op het ontwikkelen van maagzweren te verminderen:

• Voor de gemiddelde persoon is het vermijden van NSAID's de beste verandering in levensstijl die ze kunnen aanbrengen om hun risico op het ontwikkelen van een maagzweer te verminderen.
• Stress is onvermijdelijk, maar ermee omgaan is de sleutel.
• Oefening, voldoende slaap krijgen en indien nodig hulp zoeken bij een professional in de geestelijke gezondheidszorg, zal helpen.
• Overmatige consumptie van alcohol moet worden vermeden.

laatste woord

Maagzweren zijn een chronisch probleem dat meerdere jaren of zelfs je hele leven kan aanhouden. U zult een goede levensstijl en dieetveranderingen moeten aannemen, samen met langdurige medicijnen om dit probleem en het daarmee gepaard gaande spijsverteringsongemak te beheersen.

Het goede nieuws is dat er in de loop der jaren aanzienlijke vooruitgang is geboekt bij het begrijpen van deze aandoening en de verschillende oorzaken ervan, wat heeft geleid tot betere behandelingsopties die een blijvende genezing kunnen bieden.